Tour de France 2022

In etappe 2 volgde op de kortste meteen een van de langste ritten: 202,5 km van Roskilde langs de kust van Seeland en over de Grote Beltbrug naar Nyborg. Fabio Jakobsen pakte na een indrukwekkende sprint de zege. De Nederlander van Quick-Step Alpha Vinyl vocht zich na zijn zware val twee jaar geleden in de Ronde van Polen knap terug en vierde dat met zijn eerste Touretappe.

Etappe 3 voerde over het Jutse schiereiland: van Vejle 182 km langs de kust naar Sønderborg. Vooral Noord-Duitse fans zullen genoten hebben van de finish dicht bij de grens — misschien zelfs als dagtrip in het warme weer. Dylan Groenewegen (Team BikeExchange-Jayco) klopte Wout van Aert nipt in de eindsprint. De Belg van Jumbo-Visma behield wel het geel.

Alle drie Deense etappes waren zeer vlak: de weinige klimmetjes waren niet hoog en niet steil en vielen profs nauwelijks op. Logisch dat sprinters hier sterk aan de Tour konden beginnen.

Na de derde etappe op 03-07-2022 volgde op 04-07 een transfertdag: de volgende rit startte in Frankrijk, in Duinkerke. Geen officiële rustdag, maar hopelijk toch even ademhalen voor de renners.

Etappe 4: In Frankrijk werd het voor het eerst heuvelachtiger. De 171,5 km van Duinkerke naar Calais werden zwaarder door kustwind en hoogtemeters. We verwachtten dat solovluchters het lastig zouden krijgen en teamwerk doorslaggevend zou zijn.

En zo gebeurde het: Jumbo-Visma toonde indrukwekkend ploegenspel en zat constant met meerdere mannen voorin. Geeltruidrager Wout van Aert pakte na twee tweede plaatsen eindelijk een ritzege. Favoriet Pogačar kon het collectief niet breken — zijn UAE-ploeggenoten zaten te ver terug. Pas na de laatste helling bij Cap Blanc-Nez ging Van Aert vrijuit en sprintte seconden bij elkaar op de Sloveen.

Etappe 5: Na vier jaar keerden de beruchte kasseien terug. De 153,7 km van Lille naar Arenberg waren kort, maar met in totaal 19,4 km kasseien werd het snoeihard — daarom is er ook een speciale trui voor Lille–Arenberg. Klassiekerfans kennen deze stroken van Parijs–Roubaix.

Simon Clarke (EF Education–EasyPost) won na een sterke rit. Titelverdediger Pogačar imponeerde en was dicht bij het geel van Van Aert.

Voor het sterke Jumbo-Visma werd het toch een harde dag: kopman Primož Roglič viel en schoot zijn schouder uit de kom. Hij wilde door, maar met twee minuten achterstand op Pogačar leek de eindzege ver weg. Van Aert zou nu proberen het geel te verdedigen, al was de voorsprong flinterdun.

Etappe 6: Start in Binche (België) en via de Frans-Belgische grens naar Longwy. Met 220 km de langste rit van de Tour; door de Ardennen kwamen er de nodige hellingen bij, al werden de zwaarste cols gemeden. Finale op de “Mur de Pulventeux”, 800 meter aan 12% — venijnig na 200 km.

Vroeg of laat onvermijdelijk: vluchter Van Aert verloor zijn marge en het geel. Favoriet Pogačar won overtuigend — en trok opnieuw het vertrouwde maillot jaune aan. De hattrick was echter nog niet zeker.

Etappe 7: De eerste officieel als bergetappe aangemerkte rit: 176,5 km van Nancy de Vogezen in. De zwaarste klim wachtte aan het eind — de inmiddels klassieke La Planche des Belles Filles. De aanloop had meerdere venijnige hellingen: feitelijk een echte aankomst bergop.

Dat leverde de emotioneelste beelden op: de Duitser Lennard Kämna (Bora–Hansgrohe) vluchtte meer dan 100 km, maar op stroken tot 24% viel hij op de laatste 100 meter stil; meerdere renners gingen er voorbij, onder wie Pogačar, die de rit pakte.

Etappe 8: Van Dole (FR) naar Zwitserland — weer heuvelachtig. Zware 186,5 km met als beloning uitzicht op het Meer van Genève. Vroeg in de rit was er een massale valpartij; één renner moest direct opgeven. De laatste 5 km klimmen aan gemiddeld 4,6% deden de vluchters de das om.

Wout van Aert won met een machtige eindsprint. De truien wisselden niet van schouder.

Etappe 9: In Zwitserland volgde meteen een echte bergrit: 193 km door het hooggebergte. Lange klimmen domineerden, maar ook de afdalingen — 1300 hoogtemeters omlaag van de Col de la Croix — en de afdaling na de Pas de Morgins waren veeleisend.

Een dag voor klimmers: Bob Jungels (AG2R Citroën Team) won overtuigend. Simon Geschke (Cofidis) pakte de bollen — pas de achtste Duitser ooit met de bergtrui.

Rustdag 1: Terug in Frankrijk, in grensplaats Châtel, genoten de renners op 11-07 van hun eerste echte rustdag.

Etappe 10: 148,5 km in Haute-Savoie — niet de langste of zwaarste, dus het tempo bleef hoog ondanks het glooiende profiel. Mooi Alpenpanorama en een boeiend vluchtduel. De ritzege ging naar Deen Magnus Cort Nielsen (EF Education–EasyPost).

Het door corona verzwakte UAE-team hield geel nipt vast — Lennard Kämna (Bora–Hansgrohe) miste het truitje met slechts 11 seconden. Niet de topfavoriet, maar in Duitsland groeide hij uit tot publiekslieveling.

Etappe 11: Klimmers opgelet! Een dag vol Alpencols en haarspelden. Van Albertville (324 m) naar de Col du Granon (2413 m). De slotklim — 11,3 km aan 9,2% — was meedogenloos.

Zo meedogenloos dat zelfs Pogačar kraakte. Hij pareerde veel aanvallen, maar zakte in de slotkilometers door het ijs. Jonas Vingegaard (Jumbo-Visma) won en nam het geel — met 2:51 voorsprong op Pogačar.

Etappe 12: 165 km van Briançon naar L’Alpe d’Huez, via Col du Galibier en Col de la Croix de Fer. Opnieuw Alpenslag, ondanks de zware dag ervoor.

Tom Pidcock (Ineos Grenadiers) pakte de rit — meteen in zijn Tourdebuut! Vingegaard en Jumbo-Visma verdedigden geel rustig; drie aanvallen van Pogačar werden koel geneutraliseerd.

Etappe 13: Na zware dagen weer iets voor sprinters: 192 km relatief vlak van Le Bourg-d’Oisans naar Saint-Étienne. Het verwachte hoge tempo kwam er, al hielden sommigen zich in.

De truien bleven gelijk: Jumbo-Visma hield geel en groen, en Simon Geschke behield de bollen. Mads Pedersen (Trek–Segafredo) ging vroeg en won knap.

Etappe 14: Van Saint-Étienne naar Mende. Vol korte klimmetjes en afdalingen, ideaal voor vluchters — maar niet zeker of ze konden wegraken.

Michael Matthews (Team BikeExchange–Jayco) zat vroeg mee. De hete Montée Jalabert leek zijn voorsprong te doen smelten en hij verloor even de leiding. Maar op de laatste 1,7 km sprintte de Australiër alsnog naar de zege.

Etappe 15: Rodez–Carcassonne, officieel “heuvelachtig” — terecht. Toch konden sprinters de bescheiden hellingen overleven en de 202 km snel afleggen.

Voor Jumbo-Visma was het een rampscenario: ex-favoriet Primož Roglič stapte voor de start af vanwege de val in etappe 5, om de schouder te laten herstellen. Tijdens de rit viel Steven Kruijswijk hard en raakte geblesseerd. De ploeg in geel en groen zou met zes renners verder moeten. De rit ging naar Jasper Philipsen (Alpecin–Deceuninck), die Van Aert klopte.

Rustdag 2: In Carcassonne was 18-07 de laatste rustdag. Nog zes ritten tot de ontknoping!

Slecht nieuws bleef: publiekslieveling Lennard Kämna moest wegens een aanhoudende verkoudheid uit de Tour stappen.

Etappe 16: Op naar de Pyreneeën! De eerste dag van de nieuwe uitdaging telde 178 km. Dalen werd cruciaal: vanaf km 125 twee lange afdalingen. Winnen kon alleen wie daarin uitblonk.

Dat was de Canadees Hugo Houle. Ondanks de hitte reed de Israel–Premier Tech-renner meer dan een minuut weg. Pas de tweede Canadese Touretappezege ooit. Simon Geschke vergrootte zijn bergpunten ondanks coronazorgen.

Etappe 17: De tweede Pyreneeën-dag: nog geen 130 km, maar veel hoogtemeters. De slotklim van 8 km aan 7,8% was pittig. Slim doseren — met oog op klim, hitte en de nóg zwaardere volgende dag — was essentieel.

Pogačar won, maar pakte slechts vier seconden terug op geel en bleef 2:18 achter Vingegaard. Wout van Aert had groen mathematisch al binnen en werkte voor zijn kopman. Geschke hield de bollen ondanks pech.

Etappe 18: 143 km van Lourdes naar Hautacam; met Col d’Aubisque en Col de Spandelles ertussen. De laatste bergrit scheidde het kaf van het koren — vandaar de speciale trui.

We voorspelden dat zelfs favorieten hier konden kraken — en zo ging het:

Jumbo-Visma domineerde en had groen en bollen al zo goed als binnen toen Pogačar viel. Vingegaard en Wout van Aert wachtten sportief, maar reden hem uiteindelijk toch ruim op achterstand. Vingegaard leidde nu met meer dan drie minuten en was dé topfavoriet voor de eindzege.

Etappe 19: De voorlaatste vlakke rit: 188,3 km weg uit de Pyreneeën, landinwaarts. Jumbo-Visma liet niet los: Christophe Laporte won. Vingegaard oogde sterk en spaarde vermoedelijk wat voor morgen. Nog twee keer opletten — dan is geel definitief binnen!

Etappe 20: De tweede en laatste individuele tijdrit. Wie geel wilde dragen, moest schitteren op de 40 km van Lacapelle-Marival naar Rocamadour. Vingegaard reed op ritwinst af — en ging bijna onderuit! Met Parijs in zicht zat de schrik er goed in. Hij nam wat gas terug en werd nog tweede, achter ploeggenoot Wout van Aert.

UAE Team Emirates

De ploeg rond de Sloveen Tadej Pogačar was topfavoriet. In 2020 won hij als eerste ooit AK, jongeren- én bergklassement — drie van de vier truien — en herhaalde dat in 2021.

Ook in 2022 was Pogačar in topvorm. Hem van titelprolongatie afhouden zou lastig worden.

Team Jumbo-Visma

De grootste dreiging voor de kampioen kwam eveneens uit Slovenië: Primož Roglič, Vuelta-winnaar 2019/2020/2021, met een sterke ploeg en een uitstekende eerste seizoenshelft.

Na zijn pech in de Tour van 2021 maakte de winnaar van Parijs–Nice 2022 grote kans op geel. In de selectie van Jumbo-Visma stond ook de Deen Jonas Vingegaard Rasmussen — die in 2021 als helper alsnog tweede werd na de val van zijn kopman.

Jumbo-Visma mocht niet in het standaard geel-zwarte tenue rijden: shirts die te veel op de leiderstrui lijken zijn verboden, om die uniek te houden. Daarom verscheen de ploeg in Tour-specifieke kleuren.

Team Ineos Grenadiers

De traditioneel succesvolle ploeg moest het zonder Richard Carapaz doen — de Ecuadoraan koos voor de Vuelta a España.

Adam Yates leidde het team, met luxeknechten Geraint Thomas (Tourwinnaar 2018) en Daniel Martínez (winnaar Baskenland 2022). Met die opstelling had Ineos Grenadiers ook een serieuze kans op het ploegenklassement.

Team Bora–Hansgrohe

Duitslands enige WorldTour-ploeg kon trots terugkijken op de zege in de Giro d’Italia 2022. Winnaar Jai Hindley reed de Tour niet.

Bora–Hansgrohe koos voor een dubbelslag: Sam Bennett voor sprints en groen, Aleksandr Vlasov voor het AK. Mocht Vlasov geel pakken dan zou dat een verrassing zijn — maar verrassingen kan deze ploeg, gezien de Giro, zeker.

Trek–Segafredo

Trek–Segafredo haalde recent het nieuws vooral met zijn fietsen: twee keer werden er fietsen en materiaal uit de ploegwagen gestolen.

Maar ook positief: Ellen van Dijk verbeterde op 23 mei 2022 met een speciaal Trek-fiets haar eigen werelduurrecord.

Het Amerikaanse team mikte op ritzeges bij mannen en vrouwen. Vooral bij de vrouwen hoorden ze tot de favorieten voor eindwinst. Beide teams reden in bijpassende Tour-kits.

De verrassing: Alpecin-Fenix — oftewel Alpecin-Deceuninck

Op 1 juli — de dag van de start in Kopenhagen — werd Alpecin-Fenix omgedoopt tot Alpecin-Deceuninck. Met kopman Mathieu van der Poel, winnaar van de Ronde van Vlaanderen 2022, gingen ze ambitieus van start.

Als ProTeam waren ze geen favoriet voor eindwinst, maar wel voor etappes. Het grotere doel: een WorldTour-licentie bemachtigen en zo vaste toegang tot de grootste koersen.

Dit zijn de automatisch gekwalificeerde UCI WorldTeams van dit jaar:

• AG2R Citroën Team, Frankrijk
• Astana Qazaqstan Team, Kazachstan
• Bahrain Victorious, Bahrein
• Bora–Hansgrohe, Duitsland
• Cofidis, Frankrijk
• EF Education–EasyPost, VS
• Groupama–FDJ, Frankrijk
• Ineos Grenadiers, Groot-Brittannië
• Intermarché–Wanty–Gobert Matériaux, België
• Israel–Premier Tech, Israël
• Lotto–Soudal, België
• Movistar Team, Spanje
• Quick-Step Alpha Vinyl, België
• Team BikeExchange–Jayco, Australië
• Team DSM, Nederland
• Jumbo-Visma, Nederland
• Trek–Segafredo, VS
• UAE Team Emirates, VAE

En de “wildcards”:

• Alpecin-Fenix, België
• Arkéa–Samsic, Frankrijk
• B&B Hotels–KTM, Frankrijk
• TotalEnergies, Frankrijk